Tworzenie aplikacji w ZK nie różni się zatem znacząco od tworzenia aplikacji desktopowej. Co więcej, ZK oferuje nowoczesne rozwiązania niedostępne w starszych technologiach takich jak Swing (np. wbudowany data binding, język tworzenia interfejsu użytkownika oparty na xul.
Tyle teorii, zobaczmy jak wygląda kod aplikacji opartej o ZK analizując konkretne przykłady.
Ajax w akcji
W powyższym przykładzie kontroler w metodzie obsługującej zdarzenie onAddPerson tworzy obiekt osoby (obiekt klasy Person) i wypełnia go danymi wprowadzonymi na stronie przez użytkownika. Dane te odczytywane są bezpośrednio z komponentów GUI (textbox, combobox, checkbox). ZK umożliwia wstrzyknięcie komponentów GUI do kontrolera na podstawie zgodności nazwy zmiennej w kontrolerze i atrybutu id komponentu GUI.
Po zapisaniu obiektu osoby do bazy, wywoływana jest metoda addPersonRecord, w której nazwa osoby (String) dodawana jest do listy wyświetlanej na ekranie (komponent personsList klasy Listbox). Rezultatem modyfikacji komponentu Listbox będzie odświeżenie listy na stronie przeglądarki. Dzięki technologii Ajax odświeżony zostanie tylko fragment strony zawierający listę osób.
Jak widać, mechanizm odświeżania działa automatycznie i nie wymaga żadnej ingerencji ze strony obiektu kontrolera.
Inteligentny model
Komponenty GUI przeznaczone do wyświetlania/edycji danych (listbox, combobox, grid, tree) mogą być powiązane z zewnętrznym obiektem modelu przechowującym dane. Rezultatem użycia modelu jest odseparowanie logiki związanej z tworzeniem/modyfikacją danych od logiki ich wyświetlania (zgodnie z wzorcem MVC). Dla komponentu Listbox przewidziano interfejs ListModel i dostarczono wiele implementacji tego interfejsu przeznaczonych do obsługi różnych typów kolekcji np. ListModelArray, ListModelList, ListModelSet, ListModelMap. Po przypisaniu modelu do listy, kontroler nie musi odwoływać się bezpośrednio do komponentu listy. Wszelkie operacje (dodanie, usunięcie elementu, zmiana selekcji) dokonuje na obiekcie modelu:
Model w momencie modyfikacji (dodanie/usunięcie elementu) generuje zdarzenie, w którym zawarta jest szczegółowa informacja o zaistniałej zmianie. Komponent listy posiada obiekt nasłuchujący na zdarzenia pochodzące z modelu, dzięki czemu jest informowany o tym kiedy i w jakim zakresie musi dokonać odświeżenia swojego stanu. Modyfikacje w warstwie modelu są zatem automatycznie odzwierciedlane na stronie (w przeglądarce).
Widok
Logiką wyświetlenia danych dostarczonych przez model zajmuje się renderer. W naszym przykładzie metoda render, którą musi zaimplementować renderer listy wygląda następująco:
Tworzenie własnego renderera zwykle nie jest jednak konieczne. Prostszą i efektywniejszą metodą jest użycie mechanizmów bindowania w kodzie strony:
Stosując data binding w wygodny sposób tworzymy powiązanie między komponentami GUI i danymi z modelu, które te komponenty mają wyświetlać.
W podanym przykładzie lista nie jest skomplikowana, wyświetla bowiem tylko nazwę osoby. Jednak stworzenie bardziej skomplikowanej listy (np. dodanie większej ilości kolumn, zagnieżdżenie w wierszu innych komponentów) nie stanowi najmniejszego problemu. Przykład poniżej:
MVC bez limitów
Jak już wspomniałem, przedstawiony powyżej przykład to realizacja dobrze znanego wszystkim programistom wzorca MVC (Model-View-Controller).
Dzięki jego zastosowaniu kontroler odwołuje się tylko do modelu, a stan modelu odzwierciedlany jest po stronie widoku.
Zauważmy, że widok może odzwierciedlać różnego rodzaju informacje biznesowe, nie tylko dane przeznaczone do wyświetlenia w tabeli, liście czy drzewie. Na przykład może to być informacja o uprawnieniach zalogowanego użytkownika. W zależności czy użytkownik posiada określone uprawnienia czy nie, stan aktywności poszczególnych kontrolek (np. przycisków akcji) może być inny. Co więcej na stan aktywności niektórych kontrolek może wpływać więcej niż jedna informacja.
Jak zrealizować zatem taką funkcjonalność nie łamiąc zasad MVC czyli nie manipulując właściwościami komponentów GUI z poziomu kontrolera?
Jak się okazuje, technologia data binding dostępna w ZK w zupełności wystarcza do realizacji tego typu wymagań.
Załóżmy zatem, że wymaganiem jest aby przycisk Delete znajdujący się pod listą był aktywny tylko jeśli użytkownik posiada odpowiednie uprawnienia oraz został wybrany element na liście.
W modelu przechowywać będziemy obiekt klasy Person, który reprezentuje aktualnie wybraną z listy osobę oraz obiekt klasy AccessMode reprezentujący
tryb dostępu do danych (VIEW / EDIT) dla bieżącej strony dla aktualnie zalogowanego użytkownika.
Dane modelu będziemy przechowywać w kontrolerze (alternatywnie moglibyśmy umieścić je w jakiejś oddzielnej klasie modelu, do której nasz widok miałby dostęp).
Mamy zatem następujące pola w kontrolerze:
Tworzymy, metodę która zwróci nam informację o tym czy akcja Delete jest dostępna dla zalogowanego użytkownika:
W następujący sposób tworzymy przycisk Delete, którego stan (enabled/disabled) chcemy powiązać z danymi znajdującymi się w modelu:
Atrybutem load-after specyfikujemy kiedy komponent powinien odświeżyć swój stan. W naszym przypadku odświeżenie musi nastąpić po każdorazowej zmianie selekcji na komponencie listy.
Zwracam uwagę, iż atrybut load-after jest konieczny gdyż, ani model ani kontroler nie informują widoku o zmianie danych.
Jest to wygodne rozwiązanie, widok aktualizuje się automatycznie w momencie wystąpienia określonego zdarzenia (Więcej o zdarzeniach w ZK napisałem w artykule ZK - tworzenie aplikacji sterowanej zdarzeniami).
Podsumowanie
Chciałbyś napisać aplikację internetową z użyciem Ajax-a i nie wiesz jak się za to zabrać? Dotychczas tworzyłeś aplikacje desktopowe i nie chcesz uczyć się wszystkiego od początku?. Framework ZK będzie dla Ciebie idealnym rozwiązaniem. Tak reklamuje się ZK i jak pokazałem w powyższym artykule, nie ma w tym wiele przesady.
Dowiedz się więcej:
